Schadestaatprocedure

In een schadestaatprocedure beoordeelt de rechter alleen de omvang/hoogte van de te betalen schade. De verplichting om schade te vergoeden, is al vastgesteld door een rechter in een eerdere procedure (hoofdprocedure).

In een procedure bij de rechter kan worden bepaald dat een partij een schadevergoeding betaalt “op te maken bij staat”. De rechter stelt in dat geval vast dat er een verplichting bestaat om schade te betalen, maar niet wat de omvang/hoogte van de schade is. Op grond van artikel 612 rechtsvordering veroordeelt de rechter een partij in dat geval tot een schadevergoeding op te maken bij staat.

Artikel 612 rv: De rechter die een veroordeling tot schadevergoeding uitspreekt, begroot, voor zover hem dit mogelijk is, de schade in het vonnis. Indien begroting in het vonnis hem niet mogelijk is, spreekt hij een veroordeling uit tot schadevergoeding op te maken bij staat.

Wanneer mag een rechter verwijzen naar een schadestaatprocedure?

De rechter heeft een vergaande bevoegdheid om te beslissen een zaak door te verwijzen naar een schadestaatprocedure. In sommige gevallen verwijst de rechter door vanwege de tijd en bewijslevering die nodig is voor het begroten van de schade. Daarnaast zijn er gevallen waarin schade begroting nog niet mogelijk is. Doorverwijzing naar een schadestaatprocedure is op grond van de rechtspraak van de Hoge Raad mogelijk als:

In de hoofdprocedure de grondslag voor de aansprakelijkheid is vastgesteld en;
de mogelijkheid dat schade is of wordt geleden aannemelijk is.

Let op. Niet de schade, maar de mogelijkheid van schade moet aannemelijk zijn. Voor verwijzing naar een schadestaatprocedure geldt dus een lage drempel.

Partijen kunnen ook een veroordeling tot schadevergoeding op te maken bij staat vorderen. De rechter mag in dat geval overigens wel een uitspraak doen over de schade als schadebegroting mogelijk is.

Erkenning van aansprakelijkheid

In de schadestaatprocedure kijkt de rechter niet opnieuw naar de aansprakelijkheid. De uitspraak in de hoofdzaak is het uitgangspunt van de verdere beoordeling. Ook een erkenning van de aansprakelijkheid kan betekenen dat een rechter bepaalde argumenten buiten beschouwing laat.